W Polsce w 2016 roku odnotowano 126 228 pożarów, wśród których 36 447 to pożary traw na łąkach i nieużytkach rolnych. W zdarzeniach tych życie straciło 6 osób, a szacowane straty jakie powstały w wyniku pożarów traw to 8 700 000 złotych.
Przełom zimy i wiosny oraz okres ciepłego, słonecznego przedwiośnia to czas, w którym wyraźnie wzrasta liczba pożarów łąk i nieużytków powstałych w skutek działalności człowieka, który swoje postępowanie tłumaczy chęcią użyźnienia gleby. To błędne myślenie sprawia, że wypalanie traw prowadzi do nieodwracalnych, niekorzystnych zmian w środowisku naturalnym – ziemia wyjaławia się, zahamowany zostaje bardzo pożyteczny, naturalny rozkład resztek roślinnych oraz asymilacja azotu z powietrza. Do atmosfery dostaje się szereg związków chemicznych będących truciznami zarówno dla ludzi jak i zwierząt. Wypalanie traw jest również przyczyną wielu pożarów w gospodarce leśnej czy też infrastrukturze gospodarczej, które niejednokrotnie prowadzą do tragicznych skutków w postaci utraty mienia o dużej wartości, a w wielu przypadkach zdrowia i życia ludzi.
Należy pamiętać, że wysuszona po zimie roślinność wchodząca w nowy okres wegetacji stanowi doskonałe podłoże palne, a w rozprzestrzenianiu się ognia niejednokrotnie pomaga silny wiatr. Przekonanie, że niewinna z założenia czynność wypalania resztek trawy, połączona z niczym nie uzasadnioną wiarą w to, że sytuacja jest pod pełną kontrolą umożliwiającą odpowiednią reakcję, bardzo często doprowadza do niepotrzebnej tragedii, której odrobina wiedzy i zdrowego rozsądku pozwoliłaby uniknąć.
Pożary traw powodują spustoszenie naturalnej fauny i flory. Niszczą miejsca lęgowe wielu gatunków zwierząt uniemożliwiając im naturalny rozród i rozwój, zubażając tym samym naturalny krajobraz wszystkiego co nas otacza. Z uwagi na ich charakter i zazwyczaj duże rozmiary, angażują znaczną liczbę sił i środków straży pożarnych, których każda interwencja to nie tylko poważny wydatek finansowy, ale przede wszystkim znaczące osłabienie potencjału ratowniczego poszczególnych jednostek, które może przełożyć się na czas dotarcia do miejsc, gdzie zaistnieje potrzeba ratowania zdrowia, życia i mienia ludzkiego.
Osoby podejmujące się wypalania suchych traw i nieużytków muszą liczyć się z konsekwencjami swojego nieodpowiedzialnego i niedopuszczalnego działania.
O tym, że wypalanie jest postępowaniem niedozwolonym mówi m.in. ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 z późn. zm.), art. 124 „Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych o raz trzcinowisk i szuwarów”. Art. 131. „Kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary … – podlega karze aresztu lub grzywny). Art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2011 r. Nr 12, poz. 59 z późn. zm.) „ w lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności:
- rozniecenia ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego, korzystania z otwartego płomienia, wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych”.
Za wykroczenie tego typu grożą surowe sankcje. Art. 82 ustawy z dnia 20maja 1971 r. Kodeksu wykroczeń (Dz. U. z 2010 r. Nr. 46, poz. 275 z późn. zm.) – kara aresztu, nagany lub grzywny, której wysokość w myśl art. 24, § 1 może wynosić od 20 d0 5000 złotych.
Art. 163. § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553 z późn. zm.) stanowi: „Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pozaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.
Ostatnia zmiana: 4 maja 2017
